Ishte koha e namazit te drekes apo te ikindise, kur pejgamberi yne, Muhammedi a.s. mori mbi supe niperit e tij, Hasanin dhe Hysenin dhe u nis per ne xhami. Pasi mberriti, iu drejtua mihrabit duke i ulur ata ne toke. Filloi namazin me tekbirin fillestar. Edhe sahabet u rreshtuan ne namaz pas tij. Pejgamberi e zgjati sexhden e namazit me shume se heret e tjera. Ne kete kohe njeri prej nipave zzuri te luaj mbi shpinen e tij. Pas faljes se namazit sahabet e pyeten:
-O Pejgamberi i Allahut! Kur zgjatet qendrimin tuaj ne sexhde, pandehem se mos pesuat gje, apo se mos ju erdhi shpallja.
Pejgamberi u pergjigj;
-As njera, as tjetra. Kur isha ne sexhde, nipi im hipi mbi shpinen time. Qendrova ashtu derisa zbriti ai. Deshiroja qe t’ia prishja lojen.”
(Nesai, Tatbik 82)