Omeri r.a. gjate kohes kur ishte Halif, e kishte ndaluar perzierjen e qumeshtit me uje. Nje nate ai kishte 
dale neper Medine per te kontrolluar rregullin dhe kur u lodh, u mbeshtet per te pushuar ne murin e nje shtepia. Ne kete moment degjoi pa dashje nje dialog mes nenes dhe bijes se saj, te cilat banonin ne ate shtepi.
Nena;
-Hajde moj bij, çohu dhe hidhi ca uje qumshtit.
Vajza;
-Mos moj nene! A nuk ka thene Halifi qe te mos e perziejme qumeshtin me uje?
-Moj bije, nga do ta shohe Halifi ne kete ore te nates se ne i hedhim uje qumeshtit?
-Moj nene! Nese nuk e sheh Halifja qe po e perziejme qumeshtin me uje, a nuk e sheh Allahu?
Pasi pushi pak Omeri r.a. u largua prej atyre pa bere ze. Me te zbardhur dita, dergoi njerez tek familja e vazjxes dhe i kerkoi doren e vazjes per te birin.
I biri i njeres prej vajzave qe linden nga kjo martese, eshte Omer ibn Abdulazizi i cili ne historin islame njihet edhe si Omeri i dyte. Ne kohen e Omern ibn Abdulazizit i cili u be i njohur me drejtesine e tij ashtu si gjyshi i tij Omeri r.a. njerezit jetonin te qete dhet e lumtur.